Moja magiczna podróż w czasie

Lubię czynić świat piękniejszym miejscem, cenię, gdy otaczająca mnie rzeczywistość jest estetyczna i przyjemna dla oka. Gdy zaczęłam robić zdjęcia, chciałam, by także były wyjątkowe. Zaczęłam fotografować, gdy mój młodszy syn miał trzy miesiące. Jako architektka i pełnoetatowa matka fotografii musiałam uczyć się nocami. Na początku używałam najtańszych prostych aparatów, a zdjęcia wrzucałam do internetowych albumów, żeby móc się dzielić nimi z rodziną. Szybko zyskały dużą popularność na mediach społecznościowych, szczególnie na portalu Flickr, gdzie w roku 2015 i 2017 znalazły się na liście 5 najlepszych zdjęć. Większość zdjęć moich dzieci powstała na przedmieściach Kielc, dokąd wyjeżdżałam z rodziną na weekendy i wakacje. Pozwalałam moim synom biegać boso, jeździć rowerami, siedzieć na ulicy i nie musiałam cały czas wyglądać niebezpieczeństw. To był nasz azyl. Dawałam im swobodę, z ukrycia obserwowałam ich emocje i mowę ich ciała.

Żeby uchwycić najpiękniejsze momenty, trzeba skupić się na dzieciach, być tylko z nimi, tu i teraz. Łatwiej jest mi, gdy przypominam sobie własne dzieciństwo, moje uczucia i to, jak postrzegałam wtedy świat. Pamiętam, że wszystko wydawało się być wielkie I tajemnicze. Staram się uchwycić to zdumienie i zachwyt. Uwielbiam obserwować, jak dzieci marzą, zanurzone w swoje dziecięce światy.